Het winterweer is voorbij. Op zijn Hollands is het - vanzelfsprekend - ingeruild voor regen. Veel regen. Maar omdat ik ergens gelezen heb dat het compacte, weinig poreuze zandsteen in het Ruhrtal bijzonder snel droogt, durfde ik de gok aan om op een zonnige zaterdagmiddag tussen de buien door Cash in te pakken en er weer heen te rijden. Het was de juiste beslissing. Omdat we kort na een bui arriveerden, waren de rotsen nog nat, maar met hier en daar wat extra hulp droogden de grepen razendsnel in de doorbrekende zon. Binnen een kwartier was ik van de grond.
Het besluit om te gaan was impulsief genoeg om zelfs Frans niet mee te krijgen. Een dagje alleen met Cash dus! Vaak noemen boulderaars het sociale aspect van de sport als een belangrijke motivator. Ik kan me daar goed in vinden en heb er veel plezier in om met één of een paar gelijkgezinde klimmers te boulderen. Toch zijn de momenten dat ik alleen met Cash op pad ben de bijzonderste. Het liefst kom ik dan helemaal niemand tegen. Samen met Cash geniet ik van het buiten zijn - ik hoog boven de grond, hij met zijn neus er zo diep mogelijk in - en ontkoppel ik mijzelf een paar uur van de wereld. De beleving van de klimbewegingen is dan het meest intens en ik kan me honderd procent concentreren. Ik klim daardoor bijna altijd beter. Deze dag was dat niet anders. Waar ik drie weken terug worstelde om uiteindelijk nog één boulder rond 7A te klimmen, kon ik er nu vier afronden. Produktief! Van de laatste 7A+ die het gebiedje nu nog over heeft heb ik alle bewegingen kunnen maken en daarvoor ga ik graag nog een keer terug. Daarna zijn er nog een aantal boulders rond 7B+ en hoger. In één ervan heb ik voorzichtig al even gevoeld.
Maar het Ruhrtal heeft meer te bieden, veel meer. Ik moet echter in contact komen met de locals om de andere gebieden te vinden. Het is een typisch Duits verschijnsel dat een stukje natuur dat gevonden, schoongemaakt, opgeruimd en toegankelijk gemaakt is door klimmers, door de locale overheid wordt gesloten als niet klimmers het ook ontdekken en er bij toeval een vlinder, vogel of ongewone plant zien. Geen wonder dus dat locals hun gebieden gaan beschermen en geheim houden om een toestroom van klimmers te voorkomen. Gelukkig zijn ze vaak openhartig naar geïnteresseerde nieuwe klimmers die een klein beetje moeite doen om het ook te vinden. Zo heb ik dankzij een ontmoeting met de gemoedelijke Daniel dit eerste gebiedje 'ontdekt'. Hij heeft het persoonlijk gevonden en schoongemaakt, net als de meeste andere gebieden in het Ruhrtal. Ik hoop dat ik hem binnenkort nog eens mag treffen.
Hier is in ieder geval een video van mijn heerlijke middag met Cash:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten